به گزارش عَیّوق، با کمال تأسف و تأمل، کنگره بین‌المللی بزرگداشت استاد شهریار در آستانه ۲۷ شهریور، سالروز وفات این شاعر بلندآوازه و چهره برجسته شعر و ادب فارسی، در تالار وحدت دانشگاه تبریز آغاز به کار کرد؛ اما بار دیگر مظلومیت استاد شهریار بیش از پیش نمایان گشت.
لغو بخش تهران و کاهش سطح بین‌المللی؛ ادعای بزرگداشت یا تکرار ناکامی؟
کنگره‌ای که قرار بود در دو روز در تهران و دو روز در تبریز برگزار شود، ناگهان از تهران لغو شد و تنها به مدت دو روز و در سطحی استانی محدود گردید. این اتفاق نه تنها از عظمت و شأن «بین‌المللی» این رویداد کاست، بلکه پرسش‌های فراوانی را در ذهن دوستداران استاد شهریار و اهالی فرهنگ ایجاد کرد. آیا این کنگره بزرگداشت بود یا بازتکرار ناکامی در پاسداشت واقعی نام و جایگاه این شاعر بزرگ؟
دست به دامن کارکنان دولت برای پر کردن تالار کنگره
از همه تلخ‌تر آنکه برگزارکنندگان این کنگره با هزینه‌ای میلیاردی، برای پر کردن سالن تالار وحدت دانشگاه تبریز به جای دعوت از جامعه فرهنگی و هنری، دست به دامان کارکنان دولت شدند و با وعده گواهی و امتیازات مختلف، حضور آنان را جلب کردند. آیا تجلیل از شهریار این‌گونه است؟ آیا چنین هزینه‌هایی واقعاً به ارتقای فرهنگ و هنر خدمت می‌کند یا صرف اجرای نمایشی سطحی و پر زرق و برق می‌شود؟
مقبره‌الشعرا، نماد فراموش‌شده؛ آیا بهتر نبود پول کنگره صرف بازسازی آن می‌شد؟
اما پرسش اساسی‌تر اینجاست: آیا بهتر نبود این هزینه‌های کلان صرف تکمیل و بازسازی مقبره‌الشعرا، محل آرامگاه بیش از ۴۰۰ شاعر و بویژه استاد شهریار شود؟ بنایی که بیش از ۵۰ سال است نیمه‌کاره مانده و همچنان چشم به راه احیا و اتمام دارد. صرف چنین هزینه‌ای برای اتمام این پروژه ماندگار، بی‌شک می‌توانست آبروی تبریز را حفظ کند و مهمانان داخلی و خارجی را در برابر عظمت فرهنگی این شهر شگفت‌زده سازد. شهریار که شاعری ملی‌گرا و وطن‌دوست بود، قطعاً دلش با دیدن چنین اقدامی شاد می‌شد.
وضعیت «مقبرةالشعرا» در شأن استاد شهریار نیست
رسول برگی، عضو شورای اسلامی شهر تبریز با اشاره به وضعیت مقبرةالشعرا گفت: مقبرةالشعرا همچنان مظلوم است. همان‌طور که استاد شهریار در زمان خود غریب بود، این مکان نیز غریب واقع شده است. بیش از ۴۰۰ شاعر بومی و غیر بومی در آنجا دفن شده‌اند اما وضعیت آن در شأن استاد شهریار نیست.
سخنان استاندار و قدردانی از دولت؛ اما کجاست عمل به قول‌ها؟
استاندار آذربایجان‌شرقی، با تقدیر از رئیس‌جمهور و هیأت دولت بابت مصوبه برگزاری این کنگره، تأکید کرد: بزرگداشت مقام فرهیختگان و بزرگان علم، فرهنگ و هنر از اولویت‌های مدیریت استان است. اما این اولویت‌ها چه زمانی معنای واقعی می‌یابد؟ آیا وقتی که هزینه‌ها صرف کنگره‌ای سطحی و محدود می‌شود یا وقتی که به زیرساخت‌های فرهنگی و یادگارهای ماندگار توجه شود؟ اگر این بزرگداشت واقعی است، چرا بازسازی نمادی چون مقبره‌الشعرا در این سال‌ها نیمه‌تمام باقی مانده است؟
شهریار، شاعر وطن‌دوست؛ سزاوار احترام واقعی یا کنگره‌های نصفه‌کاره؟
بهرام سرمست، رئیس کنگره و استاندار ضمن قدردانی از دست‌اندرکاران، گفته ترجیح می‌دهد شنونده سخنان اساتید و فرهیختگان باشد. شاید اگر پیش از این، نگاهی به وضعیت اسف‌بار مقبره استاد شهریار می‌انداخت، بهتر می‌توانست معنای بزرگداشت و احترام واقعی را درک کند. تکرار این رویکردها و غفلت‌ها، بیش از هر چیز ضربه‌ای به هویت و غرور ملی ماست. شهریار، با اشعاری سرشار از عشق به وطن و غرور ملی، سزاوار است که نه در سایه کنگره‌های نصفه‌کاره و پرهزینه، بلکه در نور احترام و تکریم واقعی زنده بماند.
انتهای پیام/
