به گزارش عیوق، برخی اما، قصه “وفاق” و آشتی ملی را بد فهمیده اند، برای مقبولیت، دست به هر کاری می زنند، آدرس غلطی که برای تحقق وفاق نشان می دهند، خود، گمراه کننده ترین مسیری است که اتفاقا، “اتفاق” تلخ تر از اصل داستان را بازتولید می کند، غافل که، جوان ایرانی، “باور حکمرانی” را کم دارد، نه میتینگ و فستیوال های پرهزینه!
ما هم معتقدیم که “ایران جوان” با همین جوانان خلاق، توانمند، دلسوز، ایران دوست و باشعور شکل خواهد گرفت، انتظار داریم، جوان ایرانی، در عمل و نه در شعار، جدی گرفته شود و بر اساس شایستگی، جای مسوولان ناکارآمد، رانتی، قبیله ای، سهم الارث های انتخاباتی و سیاسی را در نظام مدیریتی و اجرائی کشور بگیرند و منشاء اثر باشند، نه این که همچون همیشه، زینت المجلس رویدادهایی باشند که هیچ نتیجه و دستاوردی برای خود جوانان و آینده آنان ندارند و تنها برای عده ای معدود و به نفع جمعی خودشیفته سیاسی، مدیریتی تدارک دیده می شوند.
جوان ایرانی، برای ساختن ایران جوان، به دیده شدن و باور قلبی مسوولان نیاز دارد، زندگی می خواهد، اشتغال پایدار می خواهد، ازدواج آسان می خواهد، سرمایه ای برای راه انداختن کسب و کارهای شخصی می خواهد، می خواهد به راحتی و با کم ترین محدودیت و بروکراسی، وام ازدواجش را بگیرد، طلا و سکه بی تورم می خواهد، مسکن نیاز دارد، خودرو ارزان و خوب می خواهد، نشاط و آرامش واقعی می خواهد، تسهیل گری دولت را می خواهد و ده ها مطالبه اصلی و واقعی دیگر!
شنیدن سخنرانی فلان وزیر و استاندار و مسوول برای جوان ایرانی، نان و آب نمی شود، مسوول و کارگزار باید گره از کار فروبسته جوان ایرانی باز کند، جوان ایرانی، همایش و میتینگ ندیده نیست، کم کنسرت و بزن و بکوب قانونی و مجوزدار در این کشور نرفته است، دوران انتخابات و هیجانات و سوت و کف و هورا زدن به این و آن را هم ۶ ماه قبل از سر گذرانده، “جوان ایرانی” و “ایران جوان” همتی برای تولید کار و معاش و تسهیل گری زندگی اش می خواهد برای زیستن سهل!
“اتفاق” اصلی این ها هستند آقایان مسوول!، دارم به این فکر می کنم که هزینه های برگزاری فلان همایش و جشنواره، برای چند جوان ایرانی، می توانست سرمایه ای برای اشتغال و رفاه و زندگی ایجاد کند؟ چه کسی به دنبال رقم زدن چنین “اتفاق” مهمی برای جوانان و ایران جوان است و آیا به “اتفاق”، “جوان” می تواند گرفت؟
