به گزارش عیوق، مراسم تشییع پیکر مطهر شهدای گمنام فرصتی برای تجدید بیعت با آرمان‌های بلند این عزیزان است که جان خود را برای سربلندی و امنیت کشور فدا کردند اما در این رویداد که امروز در تبریز برگزار شد، بسیاری از مدیران و مسؤولان حضور نداشتند، موضوعی که اعتراضات و سوالات بسیاری را در پی داشت.
مردمی که در این مراسم حضور داشتند، از بی‌تفاوتی برخی مدیران انتقاد کردند و اظهار داشتند: مسؤولان با وجود ادعای خدمت به نظام، در چنین مواقعی اهمیتی به این رویدادها نمی‌دهند.
یکی از شهروندان که دختر خانم جوانی است و خود را دانشجو معرفی می‌کند، می‌گوید: “ما کوچه‌های شهر را به نام شهدا کرده‌ایم که همیشه یادشان زنده بماند”، اما انگار برخی مسؤولان این نام‌ها را فقط برای آدرس دادن می‌بینند، نه برای عمل کردن به وصایای آنان.
این غیبت مسؤولان در مراسم،تضاد آشکاری با سخنان و شعارهایی داشت که همواره از جانب آنها در جلسات رسمی درباره ارادت به شهدا و آرمان‌های آنان مطرح می‌شود. حضور در چنین مراسم‌هایی می‌تواند آزمونی واقعی برای سنجش صداقت گفتار و رفتار مسؤولان باشد.
اگرچه ممکن است دلایل مختلفی مانند مشغله‌های کاری یا کمبود انگیزه در مشارکت عمومی برای این غیبت‌ها مطرح شود، اما سؤال این است که آیا مشغله‌ای مهم‌تر از احترام به کسانی که آرامش و امنیت امروز کشور را مدیون فداکاری‌هایشان هستیم، وجود دارد؟
مردم از مسؤولان انتظار دارند که به جای سخنرانی‌های تبلیغاتی و شعاری در صحنه‌های واقعی و مردمی حضور داشته باشند.
علی زمانی، جوان دیگری است که از شرکت‌کنندگان در مراسم تشییع است، او هم عنوان می‌کند: “شهدای ما دعا داشتند، اما ادعا نداشتند”، نیایش می‌کردند، نه نمایش. مسؤولان هم باید به این الگو اقتدا کنند.
این رویداد نشان داد که عمل به آرمان‌های شهدا تنها در شعار و مراسم‌های نمادین خلاصه نمی‌شود. بلکه عمل به این آرمان‌ها نیازمند تلاش‌های واقعی و حضور در میدان‌های عملیاتی است. شاید وقت آن رسیده است که مسئولان بیشتر از دیدن عکس شهدا، به عمل کردن شبیه آنان فکر کنند.
تقدیم ۷۳ شهید برای هر صندلی مدیریتی
آمار جالب توجهی وجود دارد که در کشور ۳ هزار صندلی مدیریتی وجود دارد، برای هر صندلی مدیریتی در کشور، ۷۳ شهید تقدیم شده است. این آمار نشان‌دهنده مسؤولیت سنگینی است که بر دوش مدیران قرار دارد و ارزش خون‌های ریخته‌شده برای حفظ عزت و اقتدار کشور را یادآوری می‌کند.
سؤال اینجاست که آیا مدیران امروز به همان اندازه که شهدا برای کشور از خود گذشتند، برای مردم و میهن تلاش می‌کنند؟
این آمار باید برای تمام مدیران تلنگری باشد تا به یاد بیاورند که مسئولیت‌شان تنها یک شغل نیست بلکه امانتی است که با خون هزاران شهید گره خورده است.
اگر مدیری نمی‌تواند از این امانت به‌درستی مراقبت کند، بهتر است صندلی خود را به کسی بسپارد که قدردان این خون‌ها و فداکاری‌ها باشد.
